Nog maar een weekje

Op maandag 23 december begon mijn een-na-laatste stageweek. Vandaag was er geen werkoverleg, aangezien het grootste deel van mijn collega’s met vakantie is.

Ook was het niet zo druk op de VVV. De meeste mensen die er waren, kwamen voor de kerstmarkt of voor tickets voor het Main Square Festival (een groot festival dat in juli plaatsvindt). Ook hadden bijna alle e-mails en telefoontjes daarmee te maken.

Dinsdag was eigenlijk hetzelfde verhaaltje. Het was niet heel erg druk op de VVV en er kwamen veel mensen voor de kerstmarkt.

Ook sloten we vandaag al om 4 uur, waardoor ik tijd had om al wat voor het avondeten voor te bereiden en om Ricardo op te halen op het station.

Woensdag had ik een dagje vrij voor Kerst. Deze dag hebben we gevuld met het kijken naar kerstfilms en natuurlijk lekker eten.

Op donderdag ging de VVV pas om 2 uur open, waardoor we ’s ochtends eerst lekker konden uitslapen en lekker konden eten, onder het genot van een filmpje.

Toen ik om 2 uur op de VVV was, had ik verwacht dat het weer een rustige dag zou worden. Het tegendeel bleek echter waar. Al om 5 over 2 stonden er ontzettend veel mensen in de VVV. Ik was er samen met Bérengère en vier (nieuwe) vacatairs. Er was maar een kassa open, omdat ik, noch deze vier anderen het recht hebben om achter de kassa te staan. Er werd besloten dat Joel, iemand van de financiën, een tweede kassa zou openen en dat ik haar zou helpen bij het geven van inlichtingen. Al snel werd duidelijk dat Joel geen idee had hoe de kassa werkte en eigenlijk was ik degene die achter de kassa stond.

Ook was er ’s middags een groep scholieren die het Belfort opgingen. Blijkbaar hadden zij gesprongen in de lift, waardoor deze was blijven hangen. Samen met Jérémy ben ik toen (alweer) met de trap het Belfort opgegaan om boven iedereen te waarschuwen.

Er werd een monteur gebeld voor de lift, die er niet meer in slaagde om de lift dezelfde dag nog te repareren. Dit resulteerde in een hoop teleurgestelde, maar ook boze mensen. Niet iedereen begrijpt dat het niet onze schuld was, maar probeer dat maar eens aan hun uit te leggen..

Op zo’n dag als staat de telefoon natuurlijk ook roodgloeiend. En naast het geven van inlichtingen, achter de kassa staan en het beantwoorden van de telefoon, waren er natuurlijk ook nog e-mails die beantwoord moesten worden..

Vrijdag werd er weer drukte verwacht, maar na zo’n hectische middag als gister, hadden ze een paar extra mensen gebeld. Dat gaf mij de gelegenheid om eventjes naar het museum en naar het gemeentehuis te gaan. Wat ik overigens wel grappig vond, was dat een mevrouw op het gemeentehuis vond dat ik een licht Duits accent heb.

’s Middags viel de drukte mee, waardoor ik voor Bérengère naar het museum ben kunnen gaan.

Toen ik om 6 uur afscheid nam van Mélanie, was ze verbaasd dat komende week al mijn laatste week is. Ze zei dat de weken omgevlogen zijn en zo voelt dat voor mij ook. Er staat me namelijk nog maar een week te wachten, met twee normale dagen, twee halve dagen en een vrije dag.

Ik heb overigens wat problemen gehad met mijn laptop, waardoor ik dit wat later schrijf.